Wereldatlassen zijn mijn lievelingsboeken. Hoe ouder, hoe mooier. Zij vertellen het verhaal over hoe wij in de loop van vele eeuwen onze Aarde naar ons hand hebben gezet. Met kaarten kunnen wij onze leefomgeving beter begrijpen. Kaarten kunnen ook ongemerkt onze visie op onze omgeving ingrijpend beïnvloeden. Kaarten kunnen krachtige instrumenten zijn om politiek mee te bedrijven.

De zeggingskracht van de kaart is zo groot dat ook artiesten mooie, gekke, mysterieuze kaarten hebben gemaakt van werelden die niet echt bestaan. Ik kan uren bladeren in De Grote Atlas van de Belevingswereld van grafisch ontwerper Jean Klare. En in An Atlas of Fantasy van Jeremia Benjamin Post.

Hoe intrigerend deze fantasiewerelden ook zijn, zij kunnen niet op tegen onze eigen echte Aarde met haar eindeloze variaties van mensen en plaatsen. De realiteit die wij zelf maken met ons menselijk gedrag is magischer dan welke fantasie dan ook. Het is aan ons om te onderzoeken en te begrijpen hoe plaatsen en mensen met hun culturen met elkaar verbonden zijn en elkaar beïnvloeden.

Ook oude, prehistorische culturen hebben ons hun kaarten achtergelaten. Geschilderd op rotsen. Of in de grond begraven met de restanten van hun bewoning. Het is aan archeologen en antropologen om deze oeroude leefpatronen voor ons zichtbaar te maken en te ontcijferen. En om te verklaren hoe hun geschiedenis onze realiteit mede heeft beïnvloed.